EN

I have been drawing and expressing the things that we don't touch or can not be seen but still exists in our daily life.

I choose objects in the nature, such as trees and animals in order to express "the certain air", "space", "pause" or "the space between two structural parts. In my black and white drawing series "The seeking", I express "the space between" and "the certain air" which we cannot visualize or touch, but certainly perceive in our daily life. The whiteness in my drawings might be more full of identity than thing I draw. This whiteness in my drawing could be called　間　"Ma" (negative space). It is best described as a consciousness of place, not in the sense of an enclosed three-dimensional entity, but rather the simultaneous awareness of form and non-form deriving from an intensification of vision. I want to give attention or emphasize this subject through my research and installations.

During my working process I am collecting all kind of impressions. I build these impressions by having conversations with people about their life and routines, their habits and habitation. I am very much interested in people's traditions and I like to play with traditional and habitual concepts.

NL

Toen ik tien jaar oud was stond ik tijdens een school excursie aan de voet van Mount Fuji. Ik vond daar een bron met diep groenblauw water. Het oppervlak was gevuld met roze gouden en zilveren golfjes, een licht reflectie van de vissen die diep beneden in de bron zwommen. Bewegingsloos staarde ik daar in de mistige morgen met de berg in mijn rug. Ik vroeg mij af hoe het kon dat die vissen vrij als vogeltjes daar zo konden zwemmen in die diepte. En waarom het water zo puur en helder kon zijn dat ik de bodem kon zien. Later leerde ik dat de bron er een van acht was die onder Mount Fuji met elkaar verbonden zijn, en de vissen dus van de ene naar de andere wereld konden bewegen in hetzelfde water. Zo groeide het gevoel dat alles een is en alle dingen in elkaar reflecteren.

Vanuit dit beeld van een onderstroom die verschillende bronnen met elkaar verbindt probeer ik expressie te geven aan specifieke subtiele menselijke impressies die de basis hebben in dit gegeven. Het beeld van de verschillende bronnen werkt voor mij als het dagelijkse leven van mensen. En het beeld van het schitterende wateroppervlak zijn de speciale momenten , intrinsieke indrukken en ervaringen die mensen in hun dagelijkse leven hebben of hebben gehad,maar die door de waan van alle dag vaak snel vergeten worden. Gedurende mijn werkproces heb ik gesprekken met mensen over hun leven en onderzoek hun gewoonten en manier van wonen. Tijdens mijn onderzoeken maak ik foto's en schetsen die aan mijn onderwerp gerelateerd zijn. Vandaar ook dat gegevens als reflectie , patronen en het loskomen daarvan regelmatig terugkomen

Na verloop van tijd ga ik mijn verzamelde indrukken omzetten in kleine werkstukken die de grenzen van mijn onderwerp eigenlijk meer en meer gaan aangeven. Om te werken aan deze werkstukken moet ik in een bepaald ritme raken waarbij ik als het ware mijn concept weer vergeet. Als ik in deze "dagelijkse waan" beland kan ik de idee pas echt gaan aanraken. Langzaam aan gaan mijn werkstukken een wereld vormen , een installatie of ander soort werk.

Deze werken bestaan dan uit een reeks ervaringen en en gevoelens die door veel mensen gedeeld worden.